cantus

cantus
cantus, ūs, m. [id.], the production of melodious sound, a musical utterance or expression, either with voice or instrument; hence, song, singing, playing, music (while carmen is prop. the contents or substance of the song, etc.; cf.:

qui enim cantus moderatā oratione dulcior invenire potest? Quod carmen artificiosā conclusione aptius?

Cic. de Or. 2, 8, 34 ).
I.
In gen.
A.
Of persons.
1.
With the voice, a singing, song; in full, cantus vocum, Cic. Rosc. Am. 46, 134:

fit etiam saepe vocum gravitate et cantibus ut pellantur animi, etc.,

id. Div. 1, 36, 80:

cantus vocis juvat sociatā nervorum concordiā,

Quint. 5, 10, 124:

oris,

id. 11, 3, [p. 282] 23:

Sirenum,

Cic. Fin. 5, 18, 49; Quint. 5, 8, 1; cf. Juv. 9, 150:

comissationes, cantus, symphoniae,

Cic. Cael. 15, 35; id. Verr. 2, 5, 13, § 31; id. Fin. 5, 18, 49; Lucr. 5, 1406:

felices cantus ore sonante dedit,

Tib. 3, 4, 40:

cantu tremulo (i.e. voce anili),

Hor. C. 4, 13, 5:

praecipe lugubres Cantus,

id. ib. 1, 24, 3:

longum cantu solata laborem,

Verg. G. 1, 293; cf.:

est etiam in dicendo quidam cantus obscurior,

musical play of voice, Cic. Or. 17, 57.—
2.
With instruments, a playing, music:

in nervorum vocumque cantibus,

Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Rosc. Am. 46, 134:

citharae,

Hor. C. 3, 1, 20:

horribili stridebat tibia cantu,

Cat. 64, 264:

querulae tibiae,

Hor. C. 3, 7, 30:

dulcis tibia cantu,

Tib. 1, 7, 47:

bucinarum,

Cic. Mur. 9, 22:

simul ac tubarum est auditus cantus,

Liv. 25, 24, 5:

lyrae,

Plin. 34, 8, 19, § 72:

tibicines, qui fidibus utuntur, suo arbitrio cantus numerosque moderantur,

Cic. Tusc. 5, 36, 104:

cantu tubarum convocare concilium, Auct. B. G. 8, 20: raucisonoque mi-nantur cornua cantu,

Lucr. 2, 619:

rauco strepuerunt cornua cantu,

Verg. A. 8, 2.—

Of an actor: tardiores tibicinis modos et cantus remissiores facere,

Cic. de Or. 1, 60, 254.—
B.
Of birds, etc.:

raucisoni cantus,

Lucr. 5, 1084:

cantus avium et volatus,

Cic. Div. 1, 42, 94; Hor. C. 3, 1, 20; App. Flor. 2, p. 349:

volucrum,

Quint. 10, 3, 24.—Of the nightingale, Phaedr. 3, 18, 2; Plin. 10, 29, 43, § 81.—Of the cock, a crowing: (galli) favent faucibus russis cantu plausuque premunt alas, Enn. ap. Cic. Div. 2, 26, 57 (Trag. Rel. v. 251 Vahl.); Cic. Mur. 9, 22; id. Div. 2, 26, 56:

sub galli cantum,

at daybreak, cock-crowing, Hor. S. 1, 1, 10:

vigil ales cristati cantibus oris Evocat Auroram,

Ov. M. 11, 597; Plin. 10, 21, 24, § 46; Quint. 11, 3, 51:

fulix fundens e gutture cantus, Cic. Div, poët. 1, 8, 14: perdix testata gaudia cantu est,

Ov. M. 8, 238:

seros exercet noctua cantus,

Verg. G. 1, 403:

(cycni) cantus dedere,

id. A. 1, 398.—
II.
Esp.
A.
Prophetic or oracular song:

veridicos Parcae coeperunt edere cantus,

Cat. 64, 306; cf. Tib. 1, 8, 4.—
B.
An incantation, charm, magic song, etc.: cantusque artesque magorum. Ov. M. 7, 195; 7, 201:

at cantu commotae Erebi de sedibus imis Umbrae ibant,

Verg. G. 4, 471:

magici,

Col. 10, 367:

Haemoniis agitare cantibus umbras,

Val. Fl. 6, 448:

amores Cantibus solvere,

Tib. 1, 2, 60; 1, 2, 45; 1, 2, 53:

cantus e curru Lunam deducere tentat,

id. 1, 8, 19; 4, 1, 63; 4, 4, 10; Ov. H. 12, 167; id. M. 4, 49.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • CANTUS — Le terme cantus (en italien canto ) signifie chant, acte de chanter. Aux IXe et Xe siècles, les théoriciens comme le Pseudo Hucbald (Ogier, Hotger) utilisent le terme cantus pour désigner les pièces de l’office et de la messe. Dans le déchant, la …   Encyclopédie Universelle

  • Cantus — redirects here. For other meanings of cantus , see Cantus (disambiguation)A cantus (Latin for singing , derived from canere ), is an activity organised by Belgian and Dutch and Baltic student organisations and fraternities. A cantus mainly… …   Wikipedia

  • cantus — (izg. kȁntus) m DEFINICIJA glazb. pov. 1. u srednjem vijeku naziv za a. melodiju b. najvišu dionicu višeglasne kompozicije 2. višeglasna renesansna glazba SINTAGMA cantus Ambrosianus (izg. cantus ambroziánus) Ambrozijev hvalospjev Te Deum; cantus …   Hrvatski jezični portal

  • cantus — cántus s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  CÁNTUS n. Unghiul (comisura) pleoapelor. /<fr. canthus Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX  CÁNTUS s.n. Unghiul, comisura pleoapelor. [< fr. canthus …   Dicționar Român

  • cantus — [kant′əs] n. pl. cantus [L: see CANTO] a melody, esp., the principal part of a polyphonic work …   English World dictionary

  • Cantus — (lat.), Gesang. C. durus, C. mollis u. C. naturalis, die drei Grundhexachorden des Guidonischen Tonsystems, s. Solmisation. C. figuralis (C. figuratus), Figuralgesang, s.u. Kirchenmusik. C. firmus, 1) der aus gleichen Tonlängen bestehende Kirchen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Cantus — (lat., ital. Canto), Gesang, Melodie, daher die vorzugsweise melodieführende Stimme, der Sopran (discantus). Melodie oder Hauptstimme war bis ins 16. Jahrh. der Tenor, da demselben der C. firmus, das häufig dem Gregorianischen Gesang (C. planus)… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Cantus — (lat.), s. Canto …   Kleines Konversations-Lexikon

  • CANTUS — in vetere Charta, apud Unghellum Italiae Saer. Tom. VII. p. 393. Italis Canto, latus est, angulus, Gallis coin. Unde in cantu sedere, apud Audoenum, in Vita S. Eligii l. 2. c. 15. Nullus Christianus in pyras credat, neque in cantu sedeat, quia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cantus — Cantus,der:⇨Gesang(1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Cantus — Der Cantus (vom italienischen canto: Gesang, Melodie) ist in älterer Musik vorzugsweise die Oberstimme. Eine Reihe musikalischer Begriffe verwendet ebenfalls das Wort cantus: Cantus durus, siehe Hexachord Cantus figuralis Cantus firmus Cantus… …   Deutsch Wikipedia

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”